Tien jaar geleden vertrok Marijn Ruhé uit de Randstad om samen met haar Arnhemse liefde Marco en haar kinderen Tim (20) en Jop (15) in Schuytgraaf te gaan wonen. Ze werden de allereerste bewoners van hun woning in Parklane, waar later hun zoon Raf (5) werd geboren.
SAMEN WERKEN AAN SUCCES
Marco en Marijn zochten een decennium geleden specifiek naar een woning met (de mogelijkheid voor) een aparte werkruimte. Die vonden ze aan het nog te realiseren Lokaalspoor in Schuytgraaf. De oorspronkelijke garage werd tijdens de bouw omgevormd tot het kantoor waar Marijn sindsdien haar webshop Say no More houdt. Ze verkoopt bedrukte producten, strijkapplicaties en allerlei leuke kraamcadeaus. “De webshop is landelijk en bestond al voordat wij hier kwamen wonen, maar ik ervaar dat ook steeds meer mensen uit de wijk mij weten te vinden. Ik sprak eens met een grafisch vormgeefster uit de wijk en we besloten samen aan de slag te gaan. Met succes – zo heb ik net shirts staan drukken met haar ontwerp, voor wéér een andere ondernemer in de wijk. Er zijn al aardig wat verbindingen ontstaan en dat is natuurlijk heel leuk.”
“IK HOEF ABSOLUUT NIET TERUG NAAR DE RANDSTAD”
De intrek in een nieuwbouwwijk was destijds een bewuste keuze zodat zoons Tim en Jop niet als ‘enige nieuwelingen’ in een bestaande omgeving terecht zouden komen. Dit bleek ook voor Marco en Marijn zelf goed uit te pakken: “Toen wij hier kwamen wonen, stonden er vijf huizen in een hele grote bouwput. Je bent op dat moment allemaal ‘nieuw’ en hebt elkaar gewoon echt nodig. Ik hou persoonlijk niet zo van het hele anonieme bestaan en die verbondenheid voelde ik, zeker als eerste bewoner in Parklane, al heel goed. De cultuur is heel open. Het is dorps kneuterig qua gezelligheid, maar heeft niet dat beklemmende. Ik hoef absoluut niet terug naar de Randstad.”
SCHAATSEN OP DE KANOVIJVER
Dat Schuytgraaf een actieve wijk is, van wandelen tot bootcampen, merk je direct zodra je de wijk binnenkomt. Ook in koude tijden blijft men in beweging, zo herinnert Marijn zich: “De eerste jaren dat wij hier woonden heeft het een aantal keren flink gevroren, de laatste keer is nu zo’n zes jaar geleden. Toen stonden we met soep en warme chocolademelk – gemaakt door een aantal buurvrouwen – langs de bevroren kanovijver, waar de halve wijk op aan het schaatsen was. Dat is heel erg leuk.” Tegenwoordig worden er nog altijd veel gezellige activiteiten georganiseerd voor jong en oud. “Van Sint-Maarten tot de Herdertjestocht en de intocht van Sinterklaas, dat dit in de wijk plaatsvindt is echt een pré. Er wonen sowieso heel veel kinderen in Schuytgraaf, dus in iedere leeftijdscategorie zijn er altijd voldoende speelvrienden. Door de wijk heen zijn er diverse speeltuinen waar zij vervolgens heerlijk samen kunnen spelen. Ik mis zelf alleen nog een restaurant op met genoeg speelgelegenheid voor kinderen (binnen of omheind), waar wij als ouders heerlijk met een wijntje kunnen tafelen. Ik denk echt dat dit een gouden ondernemersplan zou zijn.”
VIJF MINUTEN REISTIJD
Marijns kinderen gingen en gaan alledrie in Schuytgraaf naar de basisschool. Raf zit momenteel zelfs op De Arabesk, waar Marijn zelf ook lesgeeft, intakes van vierjarigen verzorgt en hoogbegaafde leerlingen begeleidt. Marijn: “De combinatie van wonen én werken in Schuytgraaf scheelt enorm veel reistijd. Als ik om half acht op school wil zijn, ga ik vijf minuten van tevoren de deur uit. De grens tussen werk en privé is daardoor wel heel dun, maar ik heb daar niet zo heel veel moeite mee. Mijn buurkinderen zitten bijvoorbeeld in mijn klas (geheel in overleg), maar dat heeft nog nooit voor problemen gezorgd. Het moet natuurlijk niet de verhoudingen gaan vertroebelen. Daarin heb ik wel een hele duidelijke grens in getrokken: als ik op een verjaardag bij de buren zit, ga ik het niet hebben over het schoolwerk van hun kinderen.”